Avond
Wednesday 19 February 2020
In de late avond bruist mijn bloed vreemd warm.
Mijn geest is los. Mijn gedachten gaan overal en nergens.
De tijd wordt stroop. Geluiden komen uit een weemoedige film noir.
De slaap roept, maar ik wacht op de onthulling, het wezen van het zijn.
Binnen is er het lamplicht,
buiten de donkere nacht.
Nergens is er een reden.
Ik weersta de slaap, want die is het einde. Dit is de laatste kans.